Het is wat stil geweest rondom mijn columns. Ik heb mezelf natuurlijk afgevraagd waarom. Ik heb overigens niet stilgezeten, want ik schrijf meer dan ooit, maar ik ben alleen even iets minder geïnspireerd geweest om mijn reflecties op de wereld en het leven op te schrijven. Heel gek eigenlijk in een tijd dat er zo ontzettend veel gebeurt en ook weer niet gebeurt….of….toch misschien niet zo gek, juist omdát er zoveel gebeurt en zoveel niet gebeurt. Het is gewoon allemaal te veel!
Ik weet niet zeker of je er nog steeds voor uit mag komen dat je nog wél op Facebook zit, maar als ‘FB scroller’ valt het mij de laatste tijd op hoeveel mensen er iets vinden. Iets vinden over alles. Ik zie steeds meer mensen voorbij komen die ineens, als door de bliksem getroffen, de wijsheid in pacht kregen. De ene na de andere open deur wordt ingetrapt met een zelfoverschatting alsof ze, als eerste mens op aarde, vuur hebben ontdekt. Heel vermoeiend!
Ik kan ook nauwelijks meer naar Radio 1 luisteren of naar BNR of naar al die praat- en opinieprogramma’s op TV kijken. Al die betweters en deskundologen die ons wel eens even gaan vertellen hoe het allemaal wél zit en hoe het allemaal wél moet! Het is gewoon niet meer te doen. Op zich klopt de term ‘praatprogramma’ overigens heel goed….want ik heb nog zelden iemand in zo’n programma naar een ander horen luisteren. Maar, misschien ben ik wel gewoon gek of word ik oud en cynisch.
Vroeger, nog niet eens zo heel lang geleden, keek ik graag naar de debatten in de Tweede Kamer en naar het Vragenuurtje op de dinsdagmiddag. Ik weet niet of u het nog weleens volgt, maar het is allemaal zo treurig geworden. Hoe kunnen deze mensen zichzelf nog serieus nemen? Ik heb altijd geloofd in de weg van het debat, maar het niveau waarop dit thans in Den Haag gebeurt, is ronduit beschamend. Dat er überhaupt nog een lantaarnpaal brandt in Nederland is haast verwonderlijk, maar gelukkig hangt dat niet van deze mensen af. Ik ben inmiddels gestopt om ernaar te kijken. Dat brengt rust en geeft de ruimte om me er gewoon even geen mening meer over te hoeven vormen.
Ik ben blij dat ik in deze tijd niet nog helemaal aan het begin van het leven sta en me niet meer zo ontzettend hoef te verhouden tot alle zorgelijke ontwikkelingen in de wereld en in de ‘samenleving’. Ik vind steeds minder en weet ook steeds minder goed wie er nu nog goed of wie er nu fout is. Ik kan ook het geklaag niet meer aanhoren….zelfs mijn eigen geklaag niet meer. Ja, alles wordt duurder, en ja, alles wordt minder en ja, het is bloedirritant als mijn veel te dure kopje koffie ook nog eens pislauw is. Ik kan me daar druk om blijven maken….maar ik wil dat niet meer. Ik maak thuis wel weer een warm kopje koffie voor € 0,15.
Ik ben nieuwsmoe, klaag- en zeurmoe en meningenmoe. Ik wil het gewoon alleen nog maar leuk hebben. Ik wil me alleen nog maar bezighouden met leuke dingen, vrolijke mensen om me heen verzamelen en ik wil volle glazen. Nee, geen calvinistische halfvolle….maar gewoon, dikke, tjokkie volle glazen!
Comments